Carmina Romam laudantia

[Matthaeus]

Hic cuique vestrum liceat carmina quae Romam caput mundi laudant monstrare. Ego initium faciam:

O pulcherrima cunctarum urbs, quae Roma vocata,
Ante duobus condita plus iam milibus annos.
Usque hodie speciem te numquam deseruisse
Praeclaram nemo nescit nec conspectus eorum,
Quaeque meis oculis offers, cum mente prehendi
Umquam posset. Praeterea non dicere possum,
Quanti sint momenti res post tempora gestae
Praeterita – interdum penetrabant corque animumque
Atra tuum, sed lucida saepius haec superabant –,
Immo cuique homini liceat te visere, Roma,
Ut fateatur post: “Te nusquam grandior urbs est.”

[consus]

Carmine laudasti Romam blando lepidoque:

Addere nil possum versibus hercle tuis.

[Tiberis]

Amata multis, qui celebrant tuam
amoenitatem carminibus suis,

indulgeas conanti ineptos

laudibus addere, Roma, versus.

Antiquitatis perpetuum caput,
regumque sedes pontificumque eras.

o hereditatem gloriosam

artificum ingenio relictam !

Non interibis tempore et ultimo
musarum et artis donec erit favor.

non interibis, donec undae

te Tiberis gelidae lavabunt.

[consus]

Roma, quid es? Muri? fora? templa? theatra? domusque?

Omnia, crede, cadent: mens tua sola manet.

[agricola]

Sol caelumque tibi aura auro fulgente columnas
circumfundere et augustas collum solet aedes.

[Zythophilus]

Deuictis ipsa es tu facta superba superbis

et post saecla, potens, res tua, Roma, ruit.

Eminet ecce tuus tamen inter cetera uertex

oppida nec periens nunc tua lingua uiget.