Martinus Luther monachus ordinis Eremitarum Sancti Augustini esse desinit.
Anno proximo illam Catharinam de Bora in matrimonium ducet a.d. V Kal. Iul.
Ex qua procreavit tres et filios et filias, ex quorum duo ad aetatem parvam pervenerunt.
Filia nata prima vitae anno primo non superfuit. Filia secunda perit annos XIII tantum nata.
Amici hoc coniugium minime probasse feruntur.
Ille Martinus decessit annos LXII natus anno MDLXIII, eius uxor annos LIII nata anno MDLII.
Maritus annis XII erat maior natu uxore sua.
Matrimonium res est saecularis nec ad caelum pertinet, sed ad domum oppidumque.
Matrimonium, si a Deo non institutum esset, quomodo perferamus?
Nam cottidie cum altero vel altera esse multas res affert iniucundas.
Amor enim caecus non est, ut est proverbium, sed alterius peccatum quidem cognoscit.
Cui autem ignoscit.
Matrimonium res est deliciosa, a Deo praescriptum et institutum, ut alter alteri fidem habeat
et cuique femina sit voluptatis et gaudii gratia.
Christiano et Christiae summum est opus,ut coniugium servet et cum fide vivat.
Amor primus acer et ardens est, sed amor verus ignis est perpertuus in animo ardens.
Maritum habere bonum magna fortuna prosper, sed maritum bonum esse ipsum etiam maior.
In matrimonio cottidie controversia fit, sed et cottidie reconciliatio, quae res est Dei favor magnus.
Coniugium non solum spectat ad fertilitatem, sed etiam ad amicitiam, auxilium, praesidium omnibus
in rebus vitae.
Ubi amor, ibi pax et ubi pax, ibi Dei favor.