Hi,
nach langer, langer Abstinenz habe ich wieder einmal eine Lektion übersetzt, ich bitte um Korrektur...
[unicode]Σὺν μὲν γὰρ σοὶ πᾶσα μὲν ὁδὸς εὔπορος, πᾶς δὲ ποταμὸς διαβατός, τῶν τε ἐπιτηδείων οὐκ ἀπορία:
ἄνευ δὲ σοῦ πᾶσα μὲν διὰ σκότου ἡ ὁδός: οὐδὲν γὰρ αὐτῆς ἐπιστάμεθα: πᾶς δὲ ποταμὸς δύσπορος, πᾶς δὲ ὄχλος φοβερός, φοβερώτατον δ’ ἐρημία: μεστὴ γὰρ πολλῆς ἀπορίας ἐστίν.[/unicode]
Mein nichtswürdiger Vorschlag:
Denn mit dir ist jeder Weg gangbar, jeder Fluss überquerbar, und es gibt keinen Mangel an Lebensmitteln.
Ohne dich aber führt der ganze Weg durch Dunkelheit, denn wir kennen ihn (ja) nicht, jeder Fluss ist schwer zu überqueren, jede Menschenmenge Furcht einflößend, das schrecklichste ist aber die Einsamkeit/Verlassenheit, denn sie ist voll der Ratlosigkeit.
[unicode]Τύχη μεγαλόδωρος, ἀλλ' ἀβέβαιος.[/unicode]
Das Glück/Schicksal ist freigebig, aber (auch) unbeständig.
[unicode]Βασιλεία ἔνδοξος δουλεία.[/unicode]
Aus diesem Satz werde ich nicht ganz schlau:
Es müsste irgendetwas in der Richtung heißen: Das ruhmvolle Königtum ist Knechtschaft (Dienst). (Es soll wohl so etwas heißen wie "Der König ist der erste Diener des Staates.") Fazit:
Danke im Voraus
Clemens